Gen 44-85  Kwartierstaat Zuiderent - van Wijgerden

Gen-index

Ahnentafel / Pedigree

 

Version 23.01.2024

copyright ©2004  A. Zuiderent

 

 

Verbinding met de antieke wereld

 

 

 

Kwartierstaten met middeleeuwse kwartieren vinden in de regel een paar generaties vóór Karel de Grote een moeilijk te overwinnen grens naar het verleden. Er zijn wel pogingen ondernomen om verder door te stoten, zij het via de Merovingen of/en de koningen van Kent, of ook via de West-Gothen of de Longobarden. Op deze manier kunnen wellicht, rekening houdend met van vrij veel onzekerheden, een paar eeuwen aan de kwartierstaat worden toegevoegd. Als we afzien van afstamming fantasieën zoals ze door “De Da Vinci code” van Dan Brown publiek geworden zijn, blijkt het echter vrijwel onmogelijk, tot vóór onze jaartelling door te dringen.

 

 

Verbindingen via Armenië en de Caukasus

 

De beste kansen om toch tot de antieke wereld door te stoten liggen in Armenië en de Kaukasus. Zo schreef H. W. Engelbrecht in Gens Nostra 1985 (blz 430 e.v.) onder de titel “Mogelijkheden, moeilijkheden en merkwaardigheden in verband met genealogische diepteboringen” o.a.:

 

“De meeste kans om, bij de huidige stand van zaken, naar vroegere tijden door te dringen, bieden deze gebieden in het Oostelijk deel van de Middellandse Zee en in het Nabije Oosten. Banden met het overige Europa hebben in meerdere en mindere mate bestaan, al zijn deze door de invallen van de Mongolen, de Turken en anderen, later ruw verstoord. Vele geslachten van het Oost-Romeinse Rijk blijken, bij nader inzien, van Armeense herkomst te zijn. De Kruisvaarders huwden eveneens met dames van Armeense bloede. Diverse vooraanstaande Georgische families bleven voortbestaan, zoals bijv. takken van de oude regerende huizen, die nog bloeien”

 

Verschillende zulke verbindingen werden in de laatste tijd gepubliceerd, o.a. door Walter Regula in “Genealogie” Heft 3-4/1995 onder de titel “Verbindung von abendländischen zu morgenländisch-antiken Ahnenfolgen”. Dit uiteraard met de nodige vraagtekens, die alleen al de tijdsperiode die overbrugd moet worden vanzelfsprekend met zich meebrengt. Regula gaat uit van  o.a. keizerin Theophanu, de vrouw van keizer Otto II en van keizerin Anna, de vrouw van keizer Lodewijk II Bosonides, vrouwen dus die beide uit Byzantium afkomstig zijn en die veel Europese nakomelingen hebben. Hij legt een – niet geheel bewijsbare – verbinding met het oeroude Armeense adelsgeslacht Mamikonian, dat zich in Byzantium geëtableerd heeft. De preciese genealogische sporen van dit geslacht vervagen welliswaar reeds omstreeks 350, maar via een huwelijk met een Gregoridendochter rond 400 na Chr. ontstaat een link naar een verder verleden.

 

Hoewel beide genoemde keizerinnen in deze kwartierstaat voorkomen, wordt hier – uit gronden van bewijsbaarheid – een beter gedocumenteerde aansluiting vervolgd. Deze gaat via Maria Taronites (zie generatie 28 in de kwartierstaat), de vrouw van Ioannes Dukas Komnenos van Byzantium, grootmoeder van o.a. Isabelle van Anjou, koningin van de kruisvaardersstaat Jeruzalem in 1192. Maria stamt af van de vorsten van Taron uit het huis der Bagratiden. Dit zou op zich al een vrij directe verbinding naar de antieke wereld kunnen geven, daar de Bagratiden direct van de Orontiden zouden afstammen, die door een bekend huwelijk (zie generatie 81) met de Perzische koningen verbonden zijn. Om Engelbrecht in het bovengenoemde artikel in Gens Nostra te citeren:

 

“Zodoende acht Toumanoff derhalve de latere Bagratiden een loot te zijn van de oudere Orontiden, waarmede dan de schakel  naar de Achaemeniden gevonden zou zijn, want, dat de Orontiden van deze Perzische koningen in vrouwelijke lijn afstamden is, zoals reeds hiervoor werd verhaald, inderdaad aantoonbaar”.

 

Deze Bagratiden, die als “kroningsvorsten” reeds vanaf de 4e eeuw de religieuse functie hadden om de Armeense koningen te kronen, zijn inderdaad door een goed gedocumenteerde lijn te vervolgen, maar verder dan de 4e eeuw na Chr. komt men ook daar niet. Ook is hun afstamming van de Orontiden geenszins bewezen, er zijn in de Armeense traditie ook andere versies in omloop, waaronder zelfs een afstamming van koning Salomo via de Joodse vorst Schambath (= de bijbelse Saphat uit 1 Kron. 3:22).

 

De lijn die hier wordt gevolgd, verlaat daarom de Bagratiden reeds spoedig en loopt via een huwelijk van een Bagratid met een Mamikonide prinses (zie generatie 40 in de kwartierstaat) verder over de Mamikoniden. Hoewel ook in de familie Mamikonian onzekerheden voorkomen, hebben we het voordeel, dat Samuel (II) Mamikonian (generatie 41) in de 8e eeuw het hoofd was van deze vrij uitgebreide familie. Het is daarom vrijwel zeker, dat hij van het (genealogisch) belangrijke huwelijk met een prinses der Gregoriden (ca. 400) afstamde, ook al is de preciese stamreeks discutabel.

 

 

Onzekerheden

 

Uiteindelijk zijn de onzekerheden in de te overbruggen tijdsperiode erg groot. Tot en met de Arsakiden, waaronder Tiridates IV "de Grote" Arsakid, de eerste Christelijke koning van Armenië (gen. 57), lijkt de reeks vrij betrouwbaar. De beide belangrijke huwelijken (gen. 52 en 55) zijn in documenten uit de betreffende tijd vermeld.

 

De link via de de vorsten van Iberië (Georgië, in de Caucasus), en daarmee naar de tijd vóór onze jaartelling, is echter vrij onzeker, ze baseert voornamelijk op latere kronieken. De grenzen tussen fantasie, mythologie en historie zijn daarom niet altijd duidelijk te onderscheiden. Ook zijn verschillende filiaties op gissingen gebaseerd.

 

De huwelijkspolitiek onder de adel was destijds in het Midden Oosten niet veel anders dan later in Europa, huwelijken werden tussen families van gelijk niveau gesloten. Hoewel in de hier getoonde lijn de meeste vrouwen niet bekend zijn, stamden ze zeker uit adellijke families en zijn er daarom via de vrouwelijke lijnen talloze extra verbindingen met de oudste geslachten te verwachten. Hoewel de hier gegeven lijn misschien niet precies zal kloppen, is daarom toch de kans op een verbinding met de Orontiden (en daarmee met de Perzische koningen) erg groot.

 

Om deze redenen leek het me zinvol, ondanks de vele onzekerheden, de lijn naar Darius aan de kwartierstaat toe te voegen. Dit niet zozeer als “claim” betreffende het voorgeslacht maar meer als illustratie.

 

 

 

 

 

Generatie 44 – 85

 

 

Layout

 

Dit gedeelte onderscheidt zich niet alleen door de betrouwbaarheid, maar ook door de layout duidelijk van de verdere kwartierstaat. Het nummer bij een persoon is direct het generatienummer. Uiteraard zijn er vaak veel paralelle voorouders per generatie bekend, maar om het geheel niet te overladen, wordt hier maar één verbinding getoond. Gaat de lijn bij een huwelijk via de vrouw verder, dan wordt de mannelijke lijn dus niet verder vervolgd.

 

Op onzekerheden wordt, zover expliciet bekend, direct bij de betreffende persoon cursief heengewezen. Het sterretje * als teken voor onzekerheid wordt hier niet gebruikt. Bronnen worden slechts globaal aan het eind genoemd, zonder aanspraak op volledigheid.

 

Elk der zeven geslachten (A tot G), die van de afstammingslijn deel uitmaken, wordt inleidend kort voorgesteld.

 

 

 

      

       A. Mamikoniden

 

       De reeds in de vorige generaties genoemde familie Mamikonian bekleedde eeuwen lang het ambt van "sparapet", d.w.z. erfelijk opperbevelhebber van de Armeensche strijdkrachten. Als oudst bekend lid van de familie Mamikonian geldt Mancacus, die in 69 voor Christus Tigranakert tegen de Romeinen verdedigde. Het geslacht zou uit centraal Azië stammen, volgens sommige uit China, waarschijnlijker echter van de Turkvolken.

 

       De stamlijn Mamikonian, aansluitend op Hrahat Mamikonian in generatie 43, wordt hier gevolgd tot het huwelijk van Hamazasp I Mamikonian (generatie 52) met een dochter uit het geslacht der Gregoriden, waarna de Gregoriden lijn verder gevolgd wordt. Van Hamazasp I zijn nog 5 generaties voorouders met enige zekerheid bekend tot Artavasdes II Mamikonian, groot-konnetabel, vermeld 335/50, daarvoor worden de sporen vager.

 

 

 

 

44. Mushel (Mousheg) III Mamikonian.

    

     Erfelijk Sparapet (opperbevelhebber) van Armenië 701. [Deze generatie ontbreekt bij verschillende stambomen].

    

    

 

45. Hamazasp II Mamikonian.

    

     Prins, ovl. ca. 661. Erfgenaam van het domein der Gregoriden, erfelijk Sparapet van Armenië, Marzapan van Armenië, benoemd tot presiderende prins door de Byzantijnse keizer Constans. Curopalatos, moest in 661 de Arabische heerschappij accepteren.

 

     Hij trouwde met NN Rechtouni, een prinses uit één van de nobelste families van Armenië, teruggaand op het proto-Armeense Urartiaanse rijk uit de 9e eeuw vóór Christus.

    

 

 

46. David (Dawith) Mamikonian.

    

     Prins van Armenië. Vardapet (doctor in de Godgeleerdheid) in Armenië ca. 600, onder Perzische heerschappij.

    

           

 

47. Vahan Mamikonian (“de Wolf”)

      

       Prins van Taron, ca. 593/606.

      

                       

 

48.  Mushel Mamikonian.

      

       Prins van Armenië. Nakharar (hertog) van Armenië 555, Marzapan van Armenië onder Romeinse heerschappij.

      

           

 

49.  Hmayeak Mamikonian.

      

       Prins van Armenië, aanwezig op de samenkomst van Dwin in 555.

           

       De volgende generaties 50 en 51 zijn niet geheel zeker, Hmayeak’s vader kan eventueel een broer of zelfs een neef van 50 Hamaaspian geweest zijn. Zijn overgrootouders waren echter in ieder geval 52 Hamazasp I Mamokonian en Sehakanoysch (Suren-Pahlav) Gregorid.

 

 

 

50.  (Hamaaspian of Vardan) Mamikonian.

        

       Hamaaspian was generaal. Zijn broer Vardan regeerde als Marzipan 505/509. [Eén van beide broers, zoons van St. Hmayeak,  komt als vader van Hmayeak in aanmerking. Eventueel ook hun neef Hmayeak, zoon van St. Hmayeak’s broer Hamazaspian].

      

      

 

51.  (St. Hmayeak) Mamikonian.

        

       Ovl. 451, gehuwd met een dochter van prins Vram Artsrouni.

      

 

 

52.  Hamazasp I Mamikonian.

        

       Ovl. 432 (volgens andere bronnen 416). Groot-konnetabel vermeld 387/432. Sarapet, Armeens generaal in dienst van het Perzische rijk. [In zijn tijd werd het Armeense nationale alfabet ontworpen (405), waardoor de bijbel vertaald kon worden (tot 433). De 5e eeuw was de gouden eeuw voor de oud-Armeense literatuur].

        

       Hij trouwde met Sehakanoysch (Sahakanouch) Suren-Pahlav uit het geslacht der Gregoriden.

 

 

 

      

       B. Gregoriden

 

       Vanaf  Vasak I, de vader van Sehakanoysch Suren-Pahlav, wordt over drie generaties de stamlijn der Gregoriden vervolgd. De oudst bekende stamvader van dit geslacht is Gregorius de Verlichte, ovl. rond 328, de eerste „Katholikos“ (Primaat) van de Armeense kerk. Hij speelde 301/314 een belangrijke rol bij de invoering van het Christendom als staatsgodsdienst in Armenië. Zijn ambt bleef tot 428 erfelijk in de familie Gregor, naar wie de Armeense Christenen wel Gregorianen genoemd worden.

 

 

 

53.  Vasak I "de Grote" Suren-Pahlav (Gregorid)

          

       Ook bekend als St. Sahak de Grote. Vorst der Gregoriden, patriarch van Armenië, vermeld 373/438, ovl. 09.07.438. [In zijn tijd, d.w.z. in 387, vond de eerste Perzisch-Oost-Romeinse deling van Armenië plaats. Het Oost-Romeinse invloedsgebied was ongeveel een kwart, de rest was onder Sassanidische invloed. Armenië verloor gedurende 4 eeuwen zijn zelfstandigheid, maar de voornaamste cuturele waarden, met name het Christendom, overleefden].

          

                       

 

54.  Narses I "de Grote" Suren-Pahlav (Gregorid).

          

       Geb. ca. 330, ovl. 373 (vergiftigd). Ook bekend als St. Nerseh “de Grote”, patriarch van Armenië, vermeld 355/59, vorst der Gregoriden 367/73.

      

       Hij trouwde met  Sandoukht Mamikonian, dochter van prins Vardan I Mamikonian. 

          

          

 

55.  Athengenes (Atanakines) Suren-Pahlav (Gregorid)

 

       Ovl. 348/53, zoon van Hesychius (Yousik) I, die 342/48 primaat van Armenië was.

 

       Hij trouwde met Bambischu Arsakid, prinses van Armenië.

 

          

 

      

       C. Arsakiden

 

       Hier wordt met Chosroe III, de vader van Bambischu Arsakid, overgegaan op de stamlijn der Arsakiden, het Armeense koningshuis. De tot het volk der Parthen behorende Arsakiden-dynastie regeerde in Armenië vanaf kort na het begin van de jaartelling. In 66 werden ze door de Romeinen als zodanig erkend met de kroning von Tiridates I in Rome door Nero. Deze dynastie bleef op de Armeense troon tot 428.

 

       [Groot-Armenië was lange tijd een omstreden gebied tussen de Romeinen en de Parthen, die in Mesopothamië en Perzië heersten. De Parthen - oorspronkelijk een nomadenvolk, dat 471 voor Christus vanuit het noorden Perzië binnengedrongen was - waren de enige macht, die de Romeinen succesvol wist te weerstaan].

 

 

          

 

56.  Chosroe III Arsakid van Armenië

          

       Vermeld 330/36, ovl. 339. Koning van Armenië.

          

           

 

57.  Tiridates IV "de Grote" Arsakid van Armenië

            

       Eerste Christelijke koning  van Armenië 314. Geb. ca. 265, vermeld 298/330, ovl. ca. 330. [Volgens een oude traditie, die reeds in de 5e eeuw gedocumenteerd is, werd het Christendom reeds in de 1e eeuw door leerlingen van de apostelen Thadeüs en Bartholomeüs naar Armenië gebracht. De uiteindelijke christanisering van het land vond echter pas van 301 tot 314 plaats, toen Tiridates IV het Christendom tot staatsgodsdienst verklaarde. De christianisering vond dus plaats in dezelfde tijd dat Constantijn in 311 het Christendom in Rome als staatsgodsdienst invoerde. Armenië geldt als eerste Christelijke staat ter wereld, volgens overlevering vanaf 301].

      

       Hij was getrouwd met Aschken, dochter van Aschkhadar, koning van de Alani.

                       

 

 

58.  Chosroe II "de Dappere" Arsakid van Armenië.

            

       Prins van Armenië, koning van West-Armenië, vermeld 279...80/87. Vermoord door zijn broers in 287.

            

            

            

59.  Tiridates II Arsakid van Armenië.

            

       Koning van Armenië 217/53, ovl. na 253.

            

           

 

60.  Chosroe I Arsakid van Armenië.

              

       Koning van Armenië 193/216, ovl. 216/17

              

 

              

61.  Vologases II/IV Arsakid van Armenië.

              

       Koning (Vologases II) van Armenië 180/91, groot-koning (Vologases IV) 191/208.

              

       Hij trouwde met NN van Iberië (Georgië), dochter van koning Pharasmanes III van Iberië .

 

       Deze link met het koningshuis van Iberië (Georgië) is omstreden. Iberische bronnen uit de 8e eeuw vermelden dat koning Rev I van Iberië de zoon was van een Armeense koning en een dochter van koning Pharasmanes III van Iberië. Het is echter niet zeker dat genoemde Armeense koning Vologases was en dat Chosroe I een zoon van dezelfde moeder was.

 

 

 

      

       D. Iberiërs

 

       Vanaf Pharasmanes III, de vader van NN van Iberië, wordt de stamlijn der vroege koningen van Iberië (in het hedendaagse Georgië in de Caucasus) gevolgd, die bekend zijn vanaf Meribanes (159-109 v. Chr.). Daar de Iberische bronnen voor deze periode grotendeels uit 8e eeuwse kronieken stammen, kunnen ze niet altijd als historisch betrouwbaar worden beschouwd. De hier gevolgde lijn is gebaseerd op een artikel “Chronology of the Early Kings of Iberia” van Cyril Toumanoff in het blad “Traditio” van 1969, waarin hij bovengenoemde bronnen wellicht te onkritisch volgt. Dit gedeelte is daarom zeker met de nodige reserve te bekijken.

 

 

 

62.  Pharasmanes III van Iberië.

              

       Koning van Iberië (Georgië), vermeld 113/185. Hij wordt ook in bronnen uit zijn tijd genoemd, echter zonder vermelding van zijn relatie met eerdere koningen van Iberië.

              

 

 

63.  Rhadamistes (Adam) van Iberië.

                

       Koning van Iberië, vermeld 132/135. Hij wordt in geen vroegere bron dan in de 8e eeuw vermeld, wordt in locale bronnen Adam genoemd.

                

           

 

64.  Pharasmanes II van Iberië.

                

       Koning van Iberië, vermeld 116/32.

      

       Hij trouwde met Ghadana van Parthië (Artaxiad). Ook via haar wordt een lijn naar de Artaxiden aangegeven. Ook hier is de bewijsvoering slechts op 8e eeuwse bronnen gebaseerd en vrij onbetrouwbaar.

 

 

                

65.  Amazaspes I van Iberië.

                

       Koning van de Iberi’s, vermeld 106/16.

                

                

 

66.  Mithridates I van Iberië.

                

       Koning van Iberië, vermeld 58/106.

                

 

 

67. Pharasmanes I van Iberië.

                  

       Koning van Iberië, vermeld 1 na Chr./58. Pharasmanes was een broer van Mithridates, koning van Armenië. De bronnen uit zijn tijd geven echter de naam van hun vader niet aan, deze berust op latere geschriften.

                  

                  

 

68.  NN prinses van Iberië.

                  

       Zij trouwde met Kartam Kondjid, haar neef derde graads. Slechts vermeld in latere Iberische bronnen.

                  

           

 

69.  Pharnabazes II van Iberië.

                  

       Koning van Iberië, vermeld 63/30 voor Chr. Pharnabazes wordt in bronnen uit zijn tijd vermeld, de koning die destijds regeerde wordt echter Bartom genoemd, waarschijnlijk dezelfde persoon. Het huwelijk met de Armeense prinses wordt pas in latere Iberische bronnen genoemd en wel zonder de expliciete naam van haar vader.

                       

       Hij trouwde met NN Artaxiad, prinses van Armenië, waarschijnlijk een dochter van Tigranes II “de Grote” of van één van diens broers.

 

 

 

                       

       E. Artaxiden

 

       Vanaf hier wordt met Tigranes II "de Grote" Artaxiad van Armenië, de vader van NN Artaxiad, prinses van Armenië, de stamlijn der Artaxiden vervolgd, koningen van Armenië van 189 tot 1 voor Christus.

 

 

 

70.  (Tigranes II "de Grote") Artaxiad van Armenië.

      

       Koning van Armenië, vemeld 95/56 voor Chr. Bekend Armeens tegenspeler van Rome.

                    

       Hij trouwde met Kleopatra van Pontus, dochter van Mithridates VI Eupator, koning van Pontus 132/063. In de literatuur vindt men nog 4 generaties tot en met Ariobarzanes, koning van Pontus 265/250, waarvan er 3 gehuwd zouden geweest zijn met de Seleukiden (van Syrië).

                    

                    

71.  Tigranes I Artaxiad van Armenië.

                    

       Koning van Armenië, vermeld 123/093 voor Chr.

                    

 

 

72.  Artaxiades Artaxid van Armenië.

                    

       Seleukidisch strateeg van Armenië ca. 200 v. Chr., koning van Armenië 188/ca. 161. Grondlegger van de Artaxiaden-dynastie in Armenië. Volgens een inscriptie was hij een zoon van Zacharias. Het is echter niet zeker, dat dit inderdaad Zariades van Sophene was.

 

                    

 

                       

       F. Orontiden

 

       Met Zariades (Zacharias) van Sophene, de waarschijnlijke vader van Artaxiades Artaxid, wordt hier overgegaan op de stamlijn der Orontiden. De Orontiden zouden teruggaan op Jerwand I (Grieks/Perzisch Orontes), 570/560 voor Chr, een dynastie die reeds stadhouders voor de Meden geleverd had en waarvan de ethnische afkomst onzeker is. Daar de invloed van de Medense en Perzische groot-koningen niet altijd groot was, gelden de Orontiden als het eerste Armeense vorstengeslacht.

 

 

 

73.  Zariades van Sophene (Orontid)

           

       Strateeg van Sophene 200/190 v.Chr., koning van Sophene vanaf 190.

           

           

 

74.  Xerxes I Orontid van Armenië

           

       Koning van Armenië.

           

       Hij trouwde voor 212 v.Chr. met Antiochis Seleukid, dochter van Seleukos II Kallinikos van Syrië. In de literatuur vindt men nog 5 vroegere generaties Seleukiden tot Antiochos I, legeraanvoerder in de 1e helft van de 4e eeuw voor Chr.

 

 

 

75.  Arsames I Orontid van Armenië.

           

       Koning van Armenië ca. 260/ca. 220 v.Chr. De vader van Xerxes is niet uit prmaire bronnen bekend, Arsames I is één van meerdere mogelijkheden.

           

           

 

76.  Samos I Orontid van Armenië.

           

       Koning van Armenië vanaf ca. 260 v.Chr.

 

       Generatie 76-79 zijn uit een inscriptie in Nimrud-dagh bekend, waarin Antiochus I van Commagene (1e eeuw voor Christus) een aantal van zijn voorvaderen noemt. Toch is voorzichtigheid geboden, daar het gegevens van 200 jaar eerder betreft en het schrift niet altijd goed leesbaar is.

           

           

 

77.  (Orontes III/II) Orontid van Armenië.

           

       Koning van Armenië, vermeld ca. 317/ca. 260 v.Chr.

 

 

 

78.  Mithranes I Orontid van Armenië.

           

       Vermeld 331/ca. 317 v.Chr., koning van Armenië, Perzische satrap van Lydië en Mysië, dan Macedonische satrap.

           

           

 

79.  Orontes II/I Orontid van Armenië.

           

       Perzische satrap van Armenië ca. 361/331 v.Chr.

 

 

 

80.  Orontes I Orontid van Armenië.

           

       Erfelijke Perzische satrap voor Oost-Armenië, vermeld 401/344, ovl. 344 v.Chr.

      

       Hij trouwde ca. 401 met Rhodogune Achaemenid van Perzië.

 

 

 

                       

       G. Achaemeniden

 

       Vanaf hier komen we met Artaxerxes II Achaemenid van Perzië, de vader van Rhodogune Achaemenid van Perzië, op de laatste stamlijn, die der Achaemeniden. Tot de Achaemeniden, koningen van Perzië, behoort ook Darius I. Deze verdere stamlijn kan als zeker beschouwd worden, ook is het historisch aantoonbaar dat de Orontiden in vrouwelijke lijn van de Perzische koningen uit het huis der Achaemeniden afstammen. De oudst bekende voorvaderen van deze dynastie zijn Phraortes van Medië, ca. 700 voor Chr. (generatie 92) en Daskylos van Karië, generatie 93. Sommige kwartierstaten gaan via de vrouwelijke lijn naar de Pharaonen maar deze overgang geldt als zeer speculatief.

 

 

           

81.  Artaxerxes II Achaemenid van Perzië.

           

       Geb. 452, ovl. 358. Groot-koning van Perzië 404/358 v.Chr.

      

       Hij trouwde met Stateira Hydarnid, ovl. 400 (vergiftigd), dochter van Hydarnes II Hydarnid, satrap van Phonicië, Arabië, Hyrcanië en Armenië, vermeld ca. 425/424, kleinzoon van Hydarnes I, die als commandeur van de Perzische lijfgarde der "onsterfelijken" in  de slag aan de Thermopylen in de rug van de Grieken leidde.

 

 

 

82.  Darius II Nothos Achaemenid van Perzië.

           

       Ook bekend als Ochos. Groot-koning van Perzië 424/404, ovl. 404 v.Chr.

 

 

 

83.  Artaxerxes I Achaemenid van Perzië.

           

       Groot-koning van Perzië 465/424 v.Chr. Waarschijnlijk dezelfde als de bijbelse Artachastra (voorkomend in Ezra en Nehemia). Hij was de 2e zoon van Xerxes en diens opvolger. Hij geldt als een zwak vorst, die zich door zijn generaals en zijn vrouwen liet leiden. Tijdens zijn regering werd Juda een zelfstandige Perzische provincie, waarheen Nehemia als stadhouder gezonden werd in 445.

           

       Hij trouwde met Kosmartydene van Babylon, derde vrouw van Araxerces.

 

 

 

84.  Xerxes I Achaemenid van Perzië

           

       Geb. 510/20, ovl. 465 v.Chr. (vermoord). Groot-koning van Perzië 485, onderneming tegen Griekenland, bouw van Persepolis. Waarschijnlijk dezelfde als koning Ahasveros "die over 127 gewesten van Indië tot Ethiopië regeerde" in het bijbelboek Ester, de joodse vrouw waarmee hij trouwde.

 

 

 

image00385.  Darius I "de Grote" Achaemenid van Perzië.

           

       Groot-koning van Perzië 522/486 voor Chr., ook bekend als Darius Hystaspis. Nadat hij verschillende opstanden had bedwongen, organiseerde hij het Perzische rijk opnieuw. Veel gebeurtenissen uit zijn leven heeft hij medegedeeld in het beroemde Behistun-inschrift, uitgehouwen in een rots. Hij leed ook nederlagen, zoals tegen de Skythen bij de Don. Ook  verloor Perzië tijdens zijn regering de beroemde slag bij Marathon in 490 voor Christus. Deze grote Perzische koning komt in het Oude Testament voor i.v.m. de herbouw van de tempel te Jeruzalem door de wedergekeerde ballingen. Zo wordt in Ezra 6:15 de inwijding van de tempel in het 6e jaar van Darius gedateerd (maart 515 voor Chr.). Door de royale financiële ondersteuning bij de tempelbouw kregen Darius en zijn opvolgers de ondersteuning van de joodse priesters.

           

       Hij trouwde met Atossa van Perzië. Zij zou de oudste dochter zijn van Cyrus II van Perzië. Zij geldt als stammoeder van de Achaemeniden

 

 

 

 

 

 

  

   

 

    Figuur: Darius I, op Griekse vaas (wikimedia

)

Literatuur: